Le tour de AGR
Mijn tweet van deze ochtend luide: #agr2015 #goedemorgen amstelgoldrace de vogeltjes fluiten. De wekker ging te vroeg, veel te vroeg. Wat je al niet over kan hebben voor je hobby/werk. Fris was het zeker toen we op de fiets stapten. Even daarvoor toen we vanuit Slenaken vertrokken naar Valkenburg stond het ijs op de ramen van de auto. Natuurlijk in de veronderstelling dat het de dag 20 graden zou worden door het zonnetje al schijnend. Uiteindelijk gestart met 1 armloos shirtje met daaroverheen een extra shirt met lange mouwen waarover armstukken en een fietsshirt met korte mouwen een fietsbroek met beenstukken. Owja en van die teendingentje als overschoen. Een muts, handschoenen en een nek warmer. Toen we waren gestart en natuurlijk elkaar succes hadden gewenst kwam de eerste Geulhemmer berg opdoemen. Dit is een leuke heuvel, waar beginners terugschakelen naar een tandje 28 achter waren wij natuurlijk net begonnen. Geen 28 achter want die wilde ik graag gebruiken voor de steilste klimmen. Kosten wat het kost warm worden want met 2 graden is die Geulhemmerberg dan toch wel fijn vertoeven. Afdalend vanuit Berg en Ter-Blijt richting Maastricht staat de volgende berg op het programma de Bemelerberg deze ging lekker onder de wielen door. Na wat warmte te hebben verzameld, ging het relaxt richting de volgende heuveltjes, want denk maar niet dat het tussendoor vlak is en word want de kleine heuveltjes volgen elkaar rustig op zonder dat ze een naam hebben die bekend staat. Na de ravitaillering, dat is zo’n 50km verder krijg je dan eindelijk de Loorberg, op deze klim waan je je al snel in Groot-Brittannië door de aloude stenen muurtjes die aan weerzijden zitten op deze klim met bomen waardoor de zon hier en daar niet de kans krijg erdoor te komen. Waar hierna een stuk komt met het glooiende landschap van Limburg een afdaling van de Gulperberg met hoge snelheid, voorbij gaat in een vaart dat je weinig van het landschap ziet. Eenmaal aangekomen bij, zoals deze klim word benoemd: Camerig richting de Schutteberg en het drie landen punt. Waar je door de lengte van de klim op een mooie hoogte komt met een fantastisch uitzicht over het landschap. Naar mijn mening het mooiste uitzicht van de 150km door het Limburgse landschap. De Schutteberg (Pas van Wolfhaag) die niet aangegeven staat toch even de 8,2% aantikt over 300m waarna de klim richting het drielandenpunt volgt. Bij 100km een ravitaillering met daarvoor nog wat glooiend landschap, om de benen onder spanning te houden. Waar de zon al wat meer warmte aan het geven is op deze zonnige doch koude dag. Beginnen we na een kwartier aan het laatste gedeelte van ongeveer 45km. Al snel na nog niet warm te zijn door het stilstaan volgt de Kruisberg die niet aangegeven staat als berg in de tourversie. Waar deze toch nog pittig aanvoelt na een stop, eenmaal beneden in het dorpje Eys waar je al kan raden waar we daar omhoog gaan ”JAWEL” de Eyserbosweg. Van te voren ik mij voorgenomen had om pas op mijn 28 te schakelen als ik halverwege ben waar het bos begint.
Ik begon dus beneden 23, gegeven moment naar de 25 schakel, en jawel wat natuurlijk erg goed voelt dat het ook uitkomt dat ik net het bos in ga waar hij de 17% aan tikt ik terugschakel naar de 28. Dat geeft toch een gevoel van voldoening als het lukt. Verzuring, maar het voelde goed aan. Waarna ook al snel de Hulsberg in beeld komt waar ik zelf niets mee heb, geen mooie omgeving. Geen inspirerend uitzicht, domweg door een woonwijk peddelen waar de bus je nog eens passeert als je omhoog fietst. Nee deze hoeft er van mij niet in. Daarna volgt al snel de Fromberg waar deze niet heel zwaar aanvoelt maar door de kilometers die gepasseerd zijn, toch gaat tellen. Deze afdaling die als gevaarlijk staat aangeduid, waar de meeste mensen achter mij blijven want hier is lef voor nodig. De Keuteberg waar aanmoediging op zijn plaats is. Ik mij op de 25 door de eerste bochtjes wurm om vervolgens net daarna terug te schakelen naar de 28. Van te voren bedacht, maar niet gedacht dat het zou lukken, lukte het toch! Ik werd aangemoedigd door bekenden maar heb door focus helemaal niets gehoord helaas. 22% tikt dit ”heuveltje’’ aan. Afdaling net als in de Finale ronde van de Profs, de Daalhemmerweg naar beneden snellend. Na dit geweld, nog eventjes de Cauberg omhoog fietsende. Die met zijn 13% maximaal dan licht aanvoelt. Over de finish gerold in de beugels. Mijn voorjaar is geslaagd want wat was het een mooie dag. Hilbert bedankt voor jou bijdrage, het laatste stuk vanaf de Keuteberg op plaats 156 belanden op Strava is een hele prestatie. Chapeau!
